หาสายรัดพลาสติกมาติดกล่องขนม

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่จะต้องแพ็คขนมขายและก็ต้องเดินหาสายรัดพลาสติกกับเครื่องรัดกล่อง เพราะไม่รู้ว่ายายเอาไปเก็บไว้ที่ไหน แล้วตอนนี้ยายก็ไปวัดด้วยนะ กลับมาก็ตอนเที่ยงๆ แต่ต้องส่งสินค้าภายในตอนเที่ยงนี้แล้ว ก็เลยไม่รู้ว่าจะไปหาสายรัดพลาสติกกับเครื่องรัดกล่องที่ไหนดี

ตอนนี้ก็เดินหาจนเหนื่อยแล้วก็ยังไม่เจออะไรเลย ก็เดินต่อไปที่ห้องเก็บของก็เห็นรูปเก่าของแม่ๆ ก็รู้สึกคิดถึงทันที เพราะตอนนี้แม่ของฉันทำงานอยู่ที่ต่างประเทศกลับมาปีละ 1 ครั้ง ความคิดถึงมันก็เลยรุนแรงตามกาลเวลาที่ห่างกันไกล เคยถามแม่ว่าจะกลับมาตั้งหลักปักฐานที่บ้านไหม เพราะแม่ก็มีเงินเยอะ อีกอย่างเงินที่แม่ส่งมาให้ก็ไม่เคยใช้เลย เก็บไว้ตลอด แต่แม่ก็บอกว่าอยากจะกลับไปมากแต่ก็อยากทำงานอยู่ เอาไว้ที่แม่เริ่มเหนื่อยมากๆแล้วค่อยกลับเลยแล้วกัน และตอนนี้ก็ยิ่งทำให้ฉันน้ำตาไหลมากยิ่งขึ้น เอาแบบนี้ก็แล้วกันเรามาหาสายรัดพลาสติกและเครื่องรัดกล่องต่อดีกว่า ยิ่งหาก็ยิ่งเหนื่อย สงสัยว่ายายจะต้องลืมแน่ๆ แต่ก็ดีกว่านั่งคิดถึงเรื่องของแม่ เพราะยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้าใจหาแล้วก็ไม่เจอก็เลยมานั่งเล่นที่โซฟาห้องทีวี สักพักน้องชายก็เดินมาถามว่ามีเพื่อนขายเครื่องพันพาเลทที่มหาวิทยาลัย สนใจไหม ฉันก็เลยบอกว่าก็ดีนะ เพราะว่าเครื่องพันพาเลทก็นำมาใช้งานได้เหมือนกัน และอีกอย่างเครื่องพันพาเลทที่ขายในมหาวิทยาลัยก็ไม่แพงเท่าเครื่องพันพาเลทที่ขายตามร้าน และน้องชายก็ถามต่อว่าหาอะไรอยู่ ฉันก็เลยตอบไปด้วยความเหนื่อยมาก ว่า ไม่รู้เหมือนกันว่ายายเอาสายรัดพลาสติกกับเครื่องรัดกล่องไปไว้ที่ไหนเพราะหาแล้วก็ไม่เจอเลย สงสัยจะต้องซื้อใหม่หรือเปล่าเนี่ย